Net terug van vakantie, vielen we alweer met de neus in de boter. Nu boterde het toch al heel goed tussen Annie en mij in Frankrijk, dus schoven we bij terugkomst bruingebakken aan bij het buurtfeest, dat jaarlijks in de vakantie gehouden wordt.
Waarom dat feest in de zomer gehouden moet worden was me ooit een raadsel. Tot ouwe Willem, onze buurtroeptoeter, me uitlegde dat vroeger vakantie hebben nog niet betekende dat je dan ook op vakantie ging.
Het was dus een feest voor de thuisblijvers en mocht je al plannen hebben om te gaan kamperen op de Veluwe, dan stelde je dat gewoon uit tot na het buurtfeest. En omgekeerd,als je geen geld had om te gaan kamperen, dan gebruikte je het feest als reden dat je thuis moest blijven.
Zo was ieder tevreden en deden we net alsof er in de loop van de jaren helemaal niets veranderd was.
‘Ons kent ons’ feest
Dus werd het buurtfeest een soort ‘ons kent ons’ feest van enkele families en wat loslopende exemplaren, die onder aanvoering van twee buurtmoeders op leeftijd, ieder jaar hetzelfde saaie programma afwerken. Te beginnen met de verplichte vleesverbranding , ook wel BBQ genoemd, die vooral de taak heeft de hele wijk te laten ruiken dat we weer eens los gaan.
Gevolgd door de onvermijdelijke karaoke, waarbij de nummers van Jantje Smit en ‘good old’ Andre H. door de hele buurt zo luis mogelijk worden meegebruld, zodat half Amersfoort ook weer op de hoogte is van onze jaarlijkse traditie.
Denk nu niet, dat ik het buurtfeest helemaal niets vind. Of beter denk dat maar wel, want voor mij persoonlijk hoeft het niet, maar als buurtbewoner vind ik het prima. Dat ga ik niet uitleggen, omdat als je getrouwd bent je dat soort situaties wekelijks meemaakt. Tenminste als je getrouwd wil blijven, want dan zul je leren dat je ook dingen doet met en voor de ander, terwijl het voor jezelf echt niet hoeft. Voor wie dit niet begrijpt, wordt het tijd om serieus naar een goede advocaat te gaan omkijken.
Feestcommissie
Maar terug naar dat feest. Het buurtfeest staat onder leiding van een feestcommissie. De feestcommissie bestaat al jaren uit twee dames, waarvan ik de namen niet ga noemen ga, omdat ze mij kunnen maken en breken. waarbij ze, om voor mij onduidelijke redenen de voorkeur geven aan het laatste. Annie en ik waren nog niet aangeschoven of Mevrouw A. vroeg direct op zoetzure toon: “Zo Peter, heeft Annie jouw liefdesverdriet een beetje kunnen verhelpen”. Ik knijpt dan even mijn ogen dicht en zie het beeld voor me waarin ik die ouwe heel langzaam wurg. Maar laat me niet kennen en zeg :”Ja want bij een wereldmeid vergeet je snel alle zorgen en dat kan niet iedere man zeggen”. De echtgenoot van A. is ooit vertrokken,met de mededeling dat hij een pakje shag bij snackbar ‘Het Hoekje’ ging halen. Wel sneu voor A. maar nog geen reden om mij op een buurtfeest af te zeiken. Annie is verstandiger dan ik, want die gaf me onder de tafel meteen een enorme schop met haar pumps. En reken maar dat ik toen bij ‘Een beetje verliefd’ van Heer Hazes boven alle anderen stemmen uitkwam. Maar of het in de maat was, moet je mij niet vragen.
Ik kan alle buurtbewoners adviseren voortaan wel een week of twee de buurt uit te gaan. Niet om het feest te ontlopen, maar om als je weer thuis komt te ontdekken dat we bij elkaar een geweldig stel mafketels zijn, die als het er op aan komt altijd voor elkaar klaar staan. Met of zonder moordneigingen.
Peter W.