Zag dat ik een reactie heb gescoord van Bert Vos, op mijn laatste tekst. Nu de aanmoedigingsprijs heb ik te pakken. “Hoeveel punten is dat bij scrabble ”, zeggen ze in mijn buurt als er een moeilijk woord voorbij komt. En godzijdank komen er meer mooie vrouwen dan moeilijke woorden voorbij. Maar fiets je een kilometer verder, dan hoor je een heel andere taal. De taal van de kakkers, de bergbewoners die vanuit hun villa’s neerkijken op de labbekakkers aan de voet van de Berg.
Verschillen zullen er altijd zijn, “want als je als dubbeltje bent geboren word je nooit een kwartje”, zei Opa altijd. God, wat had ik als kind een hekel aan dat gezegde, ook omdat er zoiets zieligs in zat.
Calimero
Ooit las ik dat ze zoiets het ‘Calimero-effect ‘noemen. Bingo minstens 30 scrabblepunten erbij. Plus nog de bonus voor het tweede woord, maakt in totaal van een dubbeltje wel 2 euro. Maar waarom zou je een kwartje willen worden, als een dubbeltje zijn al heel veel fun betekent.
Want een kwartje willen zijn, betekent hard werken, veel zorgen, weinig thuis en nooit tevreden zijn, omdat ieder kwartje wil doorgroeien tot een euro. En dan ook nog eens alle jaloerse blikken in je nek moeten voelen van het zootje ongeregeld onderaan de berg. Nee, geloof me maar, die gasten hebben geen leven. Hebben ze met al dat geploeter eindelijk hun bonus te pakken, dan valt half Nederland weer over hen heen, dat ze die moeten terugbetalen.
Kunstwerkjes
En wat te denken van hun vrouwtjes, die daar op de heuvel de hele dag ‘de vrouw van…’ moeten spelen, tegen elkaar moeten opbieden over de prestaties van hun kids die het allemaal ‘zo geweldig doen’ en daarna de hele middag op het golfveld zo’n kutballetje in een klotengaatje moeten zien te mikken. Bij gebrek aan echt balcontact, zullen we maar zeggen.
Nee, dat wens je jouw grootste vijand niet toe. En ik kan het weten, wat als loodgieter breng ik menig uur door op die berg. En moet soms ook nog kijken naar de nieuwste kunstwerkjes die de dames in mekaar hebben geknutseld, omdat ze ook allemaal op creatieve cursus moeten.
Gelukkig weet ik sinds kort wat ik dan moet zeggen, omdat de dames onderling bij het zien van de meest afgrijselijke producten altijd “Heel bijzonder” of “Erg apart”zeggen.
Dan gaat het onderaan de berg met minder kapsones heel anders aan toe.
Kunstgebit
Bij ons mag je zelfs zonder kunstgebit het buurthuis in. Dat komt omdat we dit weekend een nieuw soort party hebben georganiseerd. Met dank aan de Heer de Boer, die ons aan een nieuwe naam heeft geholpen. U weet wel welke! Onze labbekakparty was alleen toegankelijk als je er niet uitzag. Nu waren er natuurlijk bezoekers van het buurthuis die daar geen enkele moeite voor hoeven te doen, maar die hadden zelfs het onderste uit de kledingkast gehaald. Rinus, bijgenaamd de kale, kwam met een geweldige blonde pruik en een strak hemd over zijn vette buik, waarvan hij de knopen kon laten springen als hij te diep inademde. En Willem, die zijn halve leven in een rolstoel doorbrengt liet zich met een motorhelm en een skibril in een winkelwagentje van de Jumbo naar binnen rijden. En natuurlijk waren er wel drie die zo nodig als vrouw moeten komen, met van die geweldige behaarde kuiten onder een minirok. In tijden hebben we niet zo gelachen.
Ziet u het voor u, Arie die in een korte broek binnenkwam, met een transistorradio in zijn ene en een enorme bos asperges in zijn andere hand. Die de Boer, die kan bij ons niet meer stuk!
Peter W.