De redactie van BEW033 stelt graag een nieuwe gastblogger aan u voor. Peter schrijft over zijn eigen buurt in Amersfoort, waar hij actief is. Schrijven is niet ‘zijn hobby’, zoals hij zelf zegt, Maar vertellen kan hij als de beste. We hebben hem gevraagd zijn avonturen in de vorm van een dagboek te schrijven, net alsof hij hardop praat. Hierbij zijn eerste bijdrage.
Dagboek van een buur(t)gek
Aflevering 1
Dag, ik ben Peter en ik ben buurtgek.
Hoe ik dat virus heb gekregen weet ik niet meer precies, maar het had te maken met het speelveld pal voor mijn deur. Splinternieuw aangelegd door de gemeente, kunstgras met hoge hekken er omheen. In het begin was dat net een apenrots en kon je iedere dag vanachter het raam zien hoe de jeugd hun plekje wilde veroveren, natuurlijk ten koste van andere jeugd.
En soms, als het niet meer sportief was of zelfs gemeen, dan liep ik naar buiten. Ik ben maar een klein mannetje, maar heb geleerd dat in zo’n geval de eerste klap een daalder waard is. Niet dat ik ga beuken, maar mij laten afzeiken doe ik ook niet!
Toen gingen de oudjes, die in mijn straat wonen, me af en toe bellen:”Peter, ze zijn weer bezig en nu hebben een paar van die grote lummels de bal van dat kleine donkere jongetje afgepakt. Kun jij daar wat aan doen?”. En dan slofte Peter quasi nonchalant, een peuk tussen de lippen dat grasveld op.
Na een paar keer hoefde ik ook niets meer te zeggen, als ik kwam gingen ze het zelf regelen. Best wel grappig. Misschien had ik wel bij de politie moeten gaan, maar de meeste kids die blauw zien proberen het wereldrecord 100 meter hink stap sprong direct te verbeteren. Dat schiet ook niet op.
En van het een kwam het ander. Peter werd ook gevraagd voor andere zaakjes, zoals bij dat jonge stel, dat na een paar maanden hun fraai opgeknapte huisje, in no-time weer probeerden te slopen, met ruzies die midden in de nacht werden uitgevochten. Al die oudjes, natuurlijk weer rechtop in bed : ”Peter, ze zijn weer bezig…zou jij…? ”
Mijn vriendin zegt wel eens ‘Je bent te goed voor de wereld’ en dan zeg ik “Ja, en daarom ga ik met jou om!”. Grapje natuurlijk, maar Peter doet gewoon waar die zin in heeft. En ik zal nooit vergeten wat mijn oma altijd voor me deed, toen ik nog klein was. En ook al zit ze nu al lang en breed in de hemel, ik betaald het haar terug, met de rente erbij. Dus moet niemand gaan zeiken dat ik een uitslover ben. Ik ben Peter en Peter is buurtgek.
Maar Peter heeft ook wel zijn grenzen. Die vrouw drie huizen verderop, die meer psychiatrische ziekenhuizen had gezien dan ik mijn huisarts, daar werd ik zelf helemaal mesjokke van. Die was het liefst direct mij me ingetrokken. Niet omdat ze Peter nu zo’n knappert vond, maar omdat ze gek werd van eenzaamheid. Die zit nu, hoop ik, naast mijn oma, en om de vijf minuten komt Petrus langs en zegt: “Effe dimmen jij, je zit hier om te genieten hoor”.
Maar ik dwaal af. In schrijf dit omdat Evert, die zich sociaal werker noemt en betaald de hele dag mag ouwehoeren met mensen in de buurt, mij gevraagd heeft om te schrijven over m’n hobby. Evert is zwaar OK, maar ik had liever gezien dat hij dit soort verhaaltjes zelf schrijft. Hij heeft ervoor geleerd, zeg ik altijd. Maar hij kwam met een verhaal dat de overheid graag wil dat de bewoners het allemaal zelf gaan regelen in hun buurt. En dat ik een ‘rolmodel’ ben. En dat schrijven over wat ik mee maak, veel meer indruk maakt dan als hij dat gaat doen. En toen ik zei, dat ik dan ook wel een deel van zijn poen wilde hebben. Hij kan wel tegen een dolletje. Maar toen hij een enthousiast verhaal begon over wat hij storietelling noemde, of zoiets, haakje ik af. OK, ik zal af en toe wel een stukkie schrijven, maar daar gaan we niet moeilijk over doen!
Tot de volgende keer.
Is dat nou wel verstandig Peter om als anonymus je kritiek te uiten? Dan krijg je datzelfde gedoe als zo af en toer in huis aan huis krantjes gebeurt. Met jouw verhaaltjes breng je misschien wel je eigen onderbuikgevoelens boven water, maar het is nog maar zeer de vraag of dat gaat helpen. Aan zulke spelletjes wil ik in ieder geval niet meedoen.
De redactie van BEW033 kan in de bijdrage van Peter geen spoor van kritiek ontdekken, Joke Sickmann. Ook van vermeende onderbuikgevoelens is ons inziens geen sprake. De insteek van Peter is van een positieve aard; het beschrijven van wat hij in zijn buurt meemaakt en de bijdrage die hij wil leveren aan het scheppen van een fijn leefklimaat voor jong en oud.