Vroeger kwam dat nog wel eens voor; een vlucht met veel lege stoelen. Tegenwoordig gebeurt dat nauwelijks meer. Dankzij organisatie-overstijgende ticketoffices en slimme last minutedeals is de vliegtuigindustrie er in geslaagd om leegstand nagenoeg uit te bannen.
Daar had de vliegtuigindustrie goede redenen voor. Een vliegtuig is erg duur om te maken en te vliegen. Dus elke lege stoel is er één teveel. De hele vliegtuigindustrie is van dat idee doordrongen.
Zo niet onze ruimtelijke sector. In onze steden en dorpen zijn er veel lege vliegtuigstoelen in de vorm van lege kantoren, winkels, schuren, zolders en ander leeg vastgoed. Amersfoort is daar geen uitzondering op. Let er maar eens op, en je zult je verbazen hoe slecht onze gebouwen gebruikt worden. Net zoals vliegtuigen kosten gebouwen veel geld om te maken en te gebruiken. Nog maar te zwijgen over de milieubelasting. Elke lege ruimte is er dus één teveel.
Ongetwijfeld kunnen slimme systemen ons helpen om deze leegstand drastisch te verminderen. Denk aan tijdelijke contracten, innovatieve matchmaking en wellicht ook alternatieve belastingprikkels. Maar de eerst stap is een andere. Dat is die van verbazing en verontwaardiging. Zolang we ons niet kwaad maken over de leegstand en de maatschappelijke schade die daarmee samenhangt, zal er niks wezenlijks veranderen. Leegstand is geen natuurverschijnsel, maar een vorm van collectieve gemakzucht en achteloosheid.
Marc van Leent
Comments are closed here.