Eigen geld eerst

Alle Nederlanders bij elkaar hebben meer dan 330 miljard aan spaargeld. Dat is bijna 44.000 euro per huishouden. Ik weet het, dit geld is erg ongelijk verdeeld. Maar dat neemt niet weg dat we er gemiddeld warmpjes bij zitten. Amersfoort is daar geen uitzondering op.

Als je uitgaat van het gemiddelde komt de som van alle Amersfoortse spaartegoeden in de buurt van 3 miljard euro. Het Nibud houdt ons voor dat je als huishouden zo’n 4 á 5 duizend euro achter de hand moet houden voor calamiteiten. Als je dat er van aftrekt houd je meer dan 2,5 miljard over voor andere zaken.

Geld op de bank brengt niks op

Het totale spaarvermogen groeit al decennia zeer constant, zie de grafiek onder dit artikel uit het fd. De grafiek toont dat alleen het afgelopen jaar dit bedrag iets omlaag is gegaan.  Daar is een goede reden voor: geld op de bank brengt vrijwel niets meer op. Mensen lossen dan liever hun hypotheek af. Maar dan weet ik nog wel iets anders.

Financiering sociale vastgoedinitiatieven blijkt lastig.

Amersfoort kent veel maatschappelijke initiatieven waarbij vastgoed een rol speelt. De een wil een wijkcentrum verbouwen, een ander wil huisvesting voor vluchtelingen realiseren en een derde wil een coöperatieve woonvorm opzetten. Wat ze met elkaar gemeen hebben is dat ze geld nodig hebben voor het uitvoeren van hun plannen. Met een goede onderbouwing van de economische en maatschappelijke meerwaarde van hun initiatief, zijn ze er niet. Dan blijkt dat de gemeente zich erg terughoudend opstelt, banken daar niet voor onderdoen en woningcorporaties bijna niks meer mogen.  Financiering van sociale vastgoedinitiatieven blijkt in de praktijk erg lastig.

Beleggen in eigen stad

Waarom doen we geen beroep op al dat Amersfoortse spaargeld? Met slechts 10% van die drie miljard euro kan je al heel veel doen. De hele sociale woningopgave (2000 extra huurwoningen) zouden we ermee kunnen financieren. Natuurlijk moet er tegenover dat spaargeld een gezond rendement staan. Dat staat buiten kijf. Veel van die initiatieven kunnen dat perspectief echter bieden. Vaak blijkt 4% en meer goed haalbaar.

Grote vis

In eigen stad beleggen zie ik ook als een vorm van betrokkenheid. Daar ontbreekt het wel eens aan. In onze stad zijn grote institutionele beleggers actief. Maar ze komen vaak van ver en tonen weinig affiniteit met de lokale problematiek. De Franse verzekeraar AXA is daar een voorbeeld van. Zij bezit het AGIS gebouw aan de Asch van Wijckstraat dat al meer dan vijf jaar leeg staat in afwachting van een grote vis die misschien nooit komt.

8 december in de Rooie Cent

Daarom zeg ik: eigen geld eerst. Wat zou het mooi zijn als projecten van stadgenoten gefinancierd worden door andere stadgenoten. Dan mogen we pas echt spreken van “samen maken we de stad’.

Kom op donderdagavond 8 december naar de Rooie Cent, Hooglandseweg Zuid 34 (20.00-21.30). Dan praten we verder over de ‘financiering van sociale vastgoedinitiatieven’. Zie hier het programma.