In de zoektocht om het leven betekenisvol te laten zijn, gekoppeld aan onze verslaving om producten te consumeren die uitdrukking geven aan onze maatschappelijke status, zijn we voortdurend collectief op zoek naar ‘de bijzondere beleving’. En dat is knap vermoeiend.
Vroeger bakte ik nog wel eens een appeltaart. Die was gewoon ‘lekker’ of ‘niet te vreten’. Inmiddels heb ik onder druk van alle kook- en bakprogrammma’s op de TV mijn grenzen drastisch verlegd. Mijn baksels moeten tegenwoordig een ‘smaaksensatie’ opleveren, zo niet dan zijn het misbaksels.
Kalahari
En als ik op een verjaardagsfeestje meldt heerlijk gekampeerd te hebben op een natuurcamping in Langevelderslag, oogst ik een meewarige blik van mijn gesprekspartner die net terug is van een ecosafari met olifantspotting door de Kalahari woestijn in Afrika. “En beviel het?” is dan mijn domme vraag, waarop ik een college krijg over de bijzondere beleving van het in een luxe airco-safaritent slapen omringd door gedienstige zwarte ‘boys’ met het gebrul van leeuwen in de verte. Ik zou geen oog dicht doen, maar gelukkig betreft het dan wel een verantwoord eco-concept, waarbij de plaatselijke bevolking profiteert van het moderne toerisme. Weldoeners zijn we, die als bonus worden beloond met een ‘heel bijzondere beleving’ in de vorm van de dankbare aubade van de plaatselijke bevolking. Wat neerkomt op een authentieke stamdans die ’s avonds bij het kampvuur wordt opgevoerd, in traditionele klederdracht. Hetgeen betekent dat het halve dorp vrijwel zonder kleren op het toneel verschijnt, om de meest corpulente heren uit het publiek uit te nodigen om ook eens met de heupen te komen wiegen.
Consumptierobotten
Dichter bij huis voltrekt zich een soortgelijk proces. Internetwinkels verdringen de plaatselijke middenstand, dus gaan die zich richten op het shoppen als’ totaal belevenis’, door de klant te omringen met kopjes koffie, en sfeer en chillplekken, opgeleukt door de overdreven dienstbaarheid van het onderbetaalde personeel.
We zijn consumptierobotten geworden, verslaafd aan een oplopende prestatiezucht om ervaringsprikkels te scoren, die moeten bewijzen dat we alles uit het leven halen wat er in zit.
Maar we hebben dat ook verdiend, op basis van een zware, veeleisende baan, waarbij we de godvergeten dag achter een flikkerend scherm onduidelijke handelingen uitvoeren, waarvan de diepere betekenis ons geheel ontgaat.
Helaas zijn we in onze prestatieconsumptiedrang vaak vergeten echt contact te maken met onze partners en kinderen, die ook zo hun activiteitenlijstjes hebben. Hoe verklaar je anders dat ik steeds meer relaties tegenkom waarbij de partners het na een jaar alweer voor gezien houden.
Ook daar heerst wellicht de onbewuste impuls om de relatie als ‘totaal belevingsconcept’ te vieren, wat in feite hard werken inhoudt en verdomd weinig tijd voor het maken van een liefdevol contact zonder condities.
Waarom dit gepruttel van uw blogger?
Buurtwerk als ‘totaal belevenis’
Tot voor kort was buurtwerk niet sexy. Het was vaak trekken en sleuren en een ‘totaal belevening’ was ver te zoeken. Maar laat ik die nu eindelijk gevonden hebben, dankzij de nieuwste Amersfoortse ster binnen de ‘kanteling in het sociaal domein’.
Een club die zichzelf als volgt omschrijft: “De stichting gaat zorgen dat verschillende generaties in de buurt elkaar ontmoeten en zal hen laten zien wat zij voor elkaar kunnen betekenen”.
Te beginnen met een symposium: “Wij bieden u een buitengewoon boeiende, maar vooral een verzorgde middag aan op hoog niveau. Een middag die geheel past bij de unieke uitstraling van de Mariënhof, de Parel van Amersfoort, waar in het verleden belangrijke besluiten werden genomen. In die traditie past dit symposium dan ook perfect ! Naast uw bijdrage aan de themagesprekken zal in de Rotisserie informeel, bij het nuttigen van cullinaire hoogstandjes en het heffen van een goed glas, van gedachte worden gewisseld over het slotcommuniqué van de middag én de voor te nemen stappen om ‘de toekomst van Amersfoort veilig te stellen” Kosten slechts €. 80,00.
Dat wordt gegarandeerd een ‘totaal belevenis’. Ik heb mijn vakantie naar de Kalahari meteen geannuleerd.
Ja,de toekomst van Amersfoort veiligstellen is wel erg vet uitgedrukt. Maar die toekomst is desondanks een onderwerp die mij ook hevig bezig houdt. Gisteren de bijeenkomst meegemaakt in het RCEgebouw over de toekomst van Amersfoort. Daarvoor moet je ook het verleden kennen. De bijeenkomst was georganiseerd n.a.v. de uitgave van De atlas van de verstedelijking.van Nederland. Gratis entree, wel je drankje betalen. Vroeger kreeg je dan zo’n boek. Jammer deze keer niet. Tuttil Amersfoort was er.