Op 8 december jl. werd in Den Bosch het festival ‘De energieke samenleving‘ gehouden, georganiseerd door de VNG (Vereniging voor Nederlandse Gemeenten). Amersfoort was daar breed vertegenwoordigd – met een eigen touringcar en een (deels) eigen programma- zoals u op de homepage van bewoners033 kunt lezen.
Aangekleed congres
Meer dan een festival had de happening voor mij het karakter van een ‘aangekleed’ congres, met een paar publiektrekkers, een keur aan workshops, een voortreffelijke catering en een groot aantal aanbieders van zorg+welzijn en ‘E-health’ gerelateerde producten. Zo zag ik een een sprekende robot, die verlichting kan brengen in het leven van een eenzame oudere en zowaar ook geprogrammeerd is op het uiten van sensitieve teksten.
Congressen zijn leuk als je je wilt oriënteren op de ‘waan van de dag’ , de topics die overal, nadrukkelijk en onophoudelijke de revue passeren en die mij soms het gevoel geven dat sprekende robots al veel langer bestaan. Daar hoort specifiek taalgebruik bij met een beperkt aantal kernwoorden zoals: betrokkenheid; samenwerking; ruimte geven aan de burger; de kanteling; de vernieuwing ( in het sociaal domein); de regie loslaten; en vooral ‘niet over de schutting gooien’ ( van die regie). Ik ben dol op soort dat taalgebruik, omdat je door het zelf te bezigen de indruk wekt ergens bij te horen. En voor het maatschappelijke randfiguur, dat ik in feite ben, geeft dat zeker in de sombere maanden een hartverwarmend gevoel. Dus stortte ik me met verve in de ene na de andere brainstormsessie, waarbij de sessie ‘Als de burger de stad zou runnen’ favoriet was. Het geloof in die burger is tot ongekende hoogte gestegen. Van enthousiasme konden de deelnemers nauwelijks stil op hun stoelen blijven zitten. De ene na de andere ‘good practice’ vloog me om de oren, waarbij- het moet gezegd worden- de Amersfoortse delegatie het meest nadrukkelijk aanwezig was.
Afstand nemen
Op zo’n moment begin ik altijd wat afstand te nemen. Gek toch hé? Omdat ik denk: “Wat heeft die G1000, die zo’n 9 maanden geleden gehouden werd eigenlijk concreet opgeleverd, afgezien van een goed verkoopbaar landelijk product?” En daarmee doe ik dan de bevlogen doorzetters die in Kruiskamp en andere wijken actief zijn geworden weer te kort. Dan hoop ik van ganser harte dat het bevlogen werk van ‘Het Nieuwe Samenwerken’, het fundament is waarop bestuurlijke vernieuwing een geheel nieuwe democratische invulling zal krijgen.
Kortom waar bij anderen de stemming stijgt, ontstaan bij mij de twijfels. Dan kan ik het niet laten me tijdens een sessie hardop af te vragen of het collectief optimisme in de zaal over de ‘De energieke samenleving’ ook aan de onderkant van de samenleving ervaren wordt, door zorgafhankelijke burgers, die met angst en beven de komende transities afwachten. En of het gehele festival niet exclusieve het feestje is van een gegoede middenklasse, die er een goed belegde boterham aan overhoudt.
Zo heb je altijd spelbrekers. Misschien is het ook wel omdat ik ‘de wave’ van optimisme en vernieuwingsdrang inmiddels zo goed ken. Maar ook de schaduwkant heb leren ervaren met al haar maatschappelijke uitsluitingsmechanismen.
Dus was ik wat stil op de terugweg naar Amersfoort en voelde me weer wat meer randfiguur. Gek toch hé?
Waard om over na te denken. Het zou goed zijn in de stad reflectiemomenten te organiseren. Gaat het nu zoals we dat willen zoals het gaat?
Soms heb ik een vooruitziende blik, Daan. In elk geval voorzag ik dat ik aan het einde van die dag, of waarschijnlijk al uren eerder, precies hetzelfde zou voelen als jij nu deed. Daarom ging ik maar überhaupt niet mee…..