Zo nu en dan – nou ja – regelmatig, begrijp ik he-le-maal niets van het Amersfoortse gemeentebeleid. Ik doel daarbij op de uitgaven. Met mijn belastingcenten. En die van u.
Zoals bekend moest en moet de gemeente drastisch bezuinigen. Twintig miljoen euro of zoiets. We werden door de provincie onder curatele gezet. Nou, dan heb je er echt een zooitje van gemaakt.
Om financieel weer het hoofd boven water te krijgen mocht Iedereen meepraten. Daartoe was een dermate ingewikkeld systeem opgezet dat uiteindelijk bijna niemand meepraatte. Maar bezuinigd werd er, op van alles en nog wat.
Mijn grootste frustratie in dat verband is nog steeds dat ouderencentrum De Drietand werd opgedoekt. Dit was een goed lopend centrum waar wekelijks honderden mensen kwamen. Ik vraag me af hoeveel ouderen achter de beruchte geraniums wegkwijnen, terwijl de gemeente het steeds maar over ‘de kracht van de stad’ had. Want die zou het wel oplossen.
Jaja. Ik denk dat de allereerste taak van een gemeente is om voor haar inwoners te zorgen. Maar ik ga nu geen bejaarde koeien uit de sloot halen.
Terug naar nu: het is nog lang geen rozengeur en maneschijn met de Amersfoortse financiën. Dus het moet nog even rustig aan. En dan val ik dus van de ene in de andere verbazing. Want waar een normaal, weldenkend mens dure aankopen uitstelt tot er weer geld is, en zich een beetje beperkt tot de eerste levensbehoeften, gaat de gemeente gewoon door met geld uitgeven aan zaken die makkelijk járen kunnen worden uitgesteld. Of wel iets minder uitbundig kunnen.
Ik noem enkele dingen: de herinrichting van Nimmerdor. De herinrichting van de Van Randwijcklaan. De – zo te zien – dure herinrichting van het groen langs de Van Randwijcklaan. De nieuwe verlichting van de Koppelpoort (wel mooi hoor, maar…). De westtangent en alle gedoe daar om heen. De aanleg van een rotonde in De Wieken. De volkomen nutteloze verlegging van meerdere stoepjes in Liendert. Het slaan van de eerste paal voor het zwembad met voor duizenden euro’s bombarie.
En nu heb ik nog voornamelijk dingen genoemd in mijn eigen stukje stad. Joost – of andere burgers – mogen weten wat er elders allemaal gebeurt.
“Ja”, zegt een ambtenaar die ik met het bovenstaande confronteer, “Amersfoort werkt nu eenmaal projectmatig.”
Dat wil dus zeggen dat je zo mogelijk grootschaliger werkt om meerdere zaken tegelijk aan te pakken, en zo bijvoorbeeld te voorkomen dat een straat twee keer open moet: een keer voor de riolering en nog een keer omdat er een nieuwe verkeersprofiel moet worden gemaakt.
Op zich wel slim, maar ik stel vast dat er heel wat werkzaamheden worden verricht die wel een poosje uitgesteld hadden kunnen worden, of weinig tot geen nut hebben.
Wie verzint dat soort dingen toch? En waarom? En wie neemt de beslissing? En wie kijkt er nog eens naar of het allemaal wel nodig is en goed gaat? Is het de hiërarchie? Dat niemand tegen een hogere durft te zeggen dat’ie onzin uitkraamt?
Vragen, vragen. Nu hoop ik een beetje dat er ook eens iemand bedenkt om een ouderencentrum op te zetten. En liefst ook nog enkele jongerencentra. En dat iedereen roept: goed idee!
Kees Quuadgras