Voornemens voor de mens van 2015?

Nee, ik ga u niet vermoeien met zaken als stoppen met roken, daarvoor is de nicotinepleister op m’n arm. Wel probeer ik vooruit te kijken naar het onbekende scenario dat voor ons ligt. En probeer daarbij de krant in 2015 te visualiseren. Daarbij zie ik als mainstream twee tegengestelde berichten. We zullen regelmatig worden  geconfronteerd met calamiteiten rond transities die in te korte tijd door onze strot werden gedrukt. De minst zelfredzamen in onze samenleving gaan dat aan de lijve ondervinden. En in de dialectiek van het leven, zie ik de burger opkomen als hoop in bange dagen.
Maar het is een burger die ook met dilemma’s moet afrekenen. Die mantelzorg biedt terwijl hij of zij roofbouw pleegt op de eigen gezondheid, die aarzelend treed in het domein dat tot voor kort tot het werkveld van professionals behoorde en daarmee ongewild aan ‘arbeidsverdringing’ doet, die wanhopig  in het eigen netwerk steun zoekt, omdat de wachtlijst voor hun kind veel te lang is. Allemaal zaken waarvan de bovenwereld van politici en bestuurders zullen zeggen :”Prachtig hé, het kan dus wel anders, beter en goedkoper”.
Het probleem is echter dat  het een gedwongen transformatie betreft en we weten dat die doorgaans averechts werken in een cultuur als de onze.

Hilarische droom
Vannacht had ik een hilarische droom, of was het een nachtmerrie, waarvan ik niet hoop dat deze een voorspellend karakter heeft. In verband met gezondheidsklachten moest ik tijdelijk opgenomen worden in een kliniek. Maar bij de poort stonden al honderden mensen te wachten, terwijl er tal van overvolle bussen arriveerden met nieuwe patiënten. Het leek wel op de ongeduldige massa die een voetbalwedstrijd in een groot stadion wil bijwonen. De portier kon de sleutel van het toegangspoort niet vinden en zo ontstonden er opstootjes tussen de patiënten. Toen ik daarover iets wilde zeggen, keerde de woede zich tegen mij. Ik vergat mijn klachten en spoedde mij huiswaarts.
Wellicht een metafoor voor het werk van uw blogger, die bij tijd en wijle de kritiek krijgt een zuurpruim te zijn die overal beren op de weg ziet.

Paus van Rome
Liever zoek ik steun bij de Paus van Rome. Nooit gedacht dat ik – in dat voor mij verderfelijke instituut-  een leidinggevende zou vinden die klip en klaar de  wantoestanden in de bovenwereld van zijn organisatie hekelt. In zijn toespraak voor de Curie – het hoogste bestuursorgaan van de RK kerk-
over de 15 kwalen waaraan het instituut lijdt, bezigt hij termen als termen als ‘rivaliteit en ijdelheid’, ‘mentale verstening’  en de ‘verheerlijking van de eigen bazen’.

Nieuwe droom
Ik wens mij een nieuwe droom. In die droom komen een beschroomde bankdirecteur , een haspelende minsister president, een blozende koning voor mijn part, de 15 kwalen van de bovenwereld van onze maatschappij hekelen. Om te vertellen dat de offers die worden gebracht aan de onderkant van de samenleving alleen te dragen zijn als er aan de top een nieuwe mentaliteit komt. Die van dienstbaarheid, die nu exclusief en geforceerd op het bordje wordt gelegd van de ‘zorgzame burger’.
Een goed voorbeeld doet goed volgen!

Een heel best 2015 toegewenst.
Daan Vosskühler